Imogen Reid, psycholożka mająca zacząć pracę w nowej szkole wraz z mężem pisarzem wraca w rodzinne strony. Miasteczko Lichota, jak sama nazwa wskazuje, nie jest spełnieniem marzeń każdego, kto chciałby osiedlić się w atrakcyjnym miejscu, choć po latach wygląda, jakby ktoś chciał dać mu drugą szansę i wydaje się oferować nieco spokoju. Z tym, że kluczowe wydaje się tu słowo „wydaje” i wcale nie chodzi tylko o trudne wspomnienia, jakie się z nim wiążą. Ledwie bowiem para wjeżdża do Lichoty, a już pod ich koła wpada dziewczyna. Wypadek kończy się dla niej szczęśliwie, ale coś jest nie tak. Dziewczyna, Naomi, twierdzi, że pod samochód wepchnęła ją będąca z nią Ellie. W rzeczywistości jednak świadkowie, w tym sama Imogen, widzieli, że ta sama się przewróciła. Ale to zaledwie początek. Tak właśnie w życiu psycholożki pojawia Ellie. Nastolatka specyficzna, sierota z rodziny zastępczej, dziecko z problemami, skłonnościami do okaleczania się, wybuchów agresji i… Cóż, wokół niej dzieje się wiele dziwnych rzeczy, a ona sama jako jedyna przeżyła pożar, który pozbawił życia całą jej rodzinę. Powiedzieć, że miejscowi nie darzą jej sympatią to wielkie niedomówienie. Dziewczynka wywołuje w nich lęk, niektórzy mają ją wręcz za czarownicę. Imogen staje w jej obronie, chce jej pomóc, jak tylko może, ale za bardzo angażuje się w sprawę, a to może nie być dla niej bezpieczne… Thriller udający horror, właśnie z czymś takim mamy do czynienia w tym wypadku. Jak na współczesny dreszczowiec przystało, jest to rzecz niewymagająca, lekko i prosto napisana, bez większej głębi, zanurzania się w psychologię postaci i literackiego wysmakowania.